چند روز دچار هجوم دلواپسی شدم ، می خوام برم ، خسته شدم از این وضع ، نمی دونستم بعد بیشتر از یه هفته نمیتونم دوام بیارم ....
این روز ها بهار نیست این روزا پاییزه ، این روز ها همش زمستون سرده ، این روزها توش دلخوشی نیست ، دوست ندارم ادای آدم خوشحالو در بیارم چون نیستم . جمعهی خوب نیست مثل هیچ کدوم از جمعه ها ...
پ ن : نتنها خواهشم اینه تو باشی نتنها این نیست ، تنها خواهش من بهاره
25/5/1388
یاد 8 فروردین چند سال پیش به خیر پر از بارون و خاطره بود ..
هیچ ندارم......
این روز ها دیگه سوعیتی نمونده ، دلی نمونده ، فکر میکنم دلخوشی هم که خیلی وقته نموده ، الان آبادان هوا ابریه دلش میخواد بباره اما نمیتونه ،زندگی هم عادیه ، تو خونه فقط منتظرم کاری دیگه ازم بر نمی یاد .
پ ن سرهنگ : اخی حسام پسر خوبی بود بودنش و یا نبودنشو تو فقط میتونی تصمیم بگیری ، خیلی حرف دارم خیلی امامدت هاست به خاطر اون حرفت بهش اهمیت نمیدم اونم یه جایی داره ...
پ ن فرهاد : دوست قدیمی من فرهاد رفیعی سلام، کافی نت فعلا بسته است خیلی دوست دارم ببیننمت ، هر کجا هستی پیروز باشی باتون تماس میگیرم .
معلوم نیست یه روز خوبیم یه روز بد ، یه روز دپ ، روز خواب .....
همه چی داغون ...
پ ن : سرهنگ
آبادان بودم ، تو همون سوعیت قرمز ، گوشی ها خاموش بود و موزیکم روشن ، ....
شما به ما لطف دارید که به یاد ما هستید ، اما من مسلماً، بیشتر به یاد شما هستم ولی به روی خودم نمی یارم ، هر کجا هستی موفق باشی و دلتم شاد ....
امیدوارم کار های ابادان هم زود تر تموم بشه و نمره کامل را بگیری .
عید و سال نو مبارک ، 91 با همه کمو کسری هاش و با همه بدی هاش تموم شد ، خیلی رفتن خیلی چیزی ها یاد گرفتیم و ....
سرهنگ :
خودت میدونی که از تنهایی درم میووردی اما یه دفه از من و دنیای من متنفر شدی و رفتی ، دلیلشو شاید بدونم اما چون هنوز بات آرامش داشتم واسه همین لحظه رفتنت گفتم : هر وقت برگردی جاتو داری ، بعضی ادما ادم تنها تر میکنن ، تو با من کردی اما چون بش عادت دارم ،بت لبخند زدم ، گله ای ازت ندارم چون دوستت دارم خودتم میدونی ، اما از نظر تو تمام شده بود و همه حرف هات بهونه بود ، برای من بهونه بود اما برای تو دلیل های محکم ، رفتنی میره ، تو میری ، منم خیلی وقت از خودم رفتم ، همیشه به نیکی ازت یاد میکنم ، شاید بازم هم دیگرو ببینیم این یاد خوب اون روزو شیرین تر میکنه ، که ادم سرهنگشو دوست داشته باشه و 2 تا از عکساشو همیشه بزنه تو اتاقش ...
بابت عکس های دودیت ممنون ، سری اخری هارو ندارم اما همونه با ارزش ترین عکس هام شدن
پ ن : کافه خالی ، روز های بی هدف و سرگردان ، زندگی جدیدی که دوسش دارم