تنهایی کودکی استکه پدر را بهانه میکندظرفها را میشکندچیزها را پرت میکندبی دلیل جیغ می‌کشد و گریه سر میدهدتنهایی زنیست گریانهنگام ظرف شستنتنهایی مردیستکه قهقهه سر میدهدبا خنک‌ترین لطیفههاتنهایی من است
از براردم فرید
خنجر از پشت نخوردی پسر نه، تو نامردی ندیدی از خودیتوی قهوه خونه عاشقت شدم توی قهوه خونه عاشقش شدی رفقای نون به نرخ روز خور رفقای مهربونه نانجیببر زدن تو رو ازم نامردا توی ِ بویِ تند نعنا و دوسیبیک دقیقه هم بهم فکر نکن حیفه که حروم بشن ثانیه هاتدود و حلقه حلقه بازی بده و جون قلیونو بگیر با ریه هاتدلم از تو بیشتر از تموم دنیا پُر پسرحالم از هر چی فرحزادِ به هم می خوره پسربُر زدن تو رو ازم نامردا اینو تنهایی و بارو ن می گهتب دستام قلم و آتیش زد این ترانه داره هذیون می گه:در صدِ الکل من پایینه کشفِ صد در صدیِ “رازی”کوقهوه خونه ها عذابم می دن “میرزا صالح شیرازی” کوبوی الکل تو سرم می پیچه می خورم ،با دو تا چشم ِسرخ ِ خیسبه سلامتی هر چی دختره به سلامتیِ چیزایی که نیسدلم از تو بیشتر از تموم دنیا پُر پسرحالم از هر چی فرحزادِ به هم می خوره پسر...زندگی نامه ی خصوصی تو تو که خونه ت رو دست مهتابه پشت پلکت فرشته می خوابهجنگ اعصابه زندگی بی تو زندگی بی تو جنگ اعصابهمرگ بر جاده های یک طرفه جاده های بلا گرفته ی شوم“دوستت دارم “های بی مورد “دوستم داری” های بی مفهوم*شرم انگشت و دکمه های سمج خاطرات مزخرف اروتیکنامه های مچاله ی بد قول کارت های مزخرف تبریکمن و از بوی تند الکل و دود من و از بسته های خالی قرصمن و از کا فه های در به دری من و از قهوه های تلخ بپرسمجرمم تو شبی که زن نشدی مرد باش و من و محاکمه کنته نشین ترانه های من و با صدای بلند زمزمه کناز شب حجله ی بدون عروس تا گناه شب عروسی تو من به اسم ترانه مشکوکم ” زندگی نا مه ی خصوصی تو”
خنجر از پشت نخوردی پسر نه، تو نامردی ندیدی از خودی
توی قهوه خونه عاشقت شدم توی قهوه خونه عاشقش شدی
رفقای نون به نرخ روز خور رفقای مهربونه نانجیب
بر زدن تو رو ازم نامردا توی ِ بویِ تند نعنا و دوسیب
یک دقیقه هم بهم فکر نکن حیفه که حروم بشن ثانیه هات
دود و حلقه حلقه بازی بده و جون قلیونو بگیر با ریه هات
دلم از تو بیشتر از تموم دنیا پُر پسر
حالم از هر چی فرحزادِ به هم می خوره پسر
بُر زدن تو رو ازم نامردا اینو تنهایی و بارو ن می گه
تب دستام قلم و آتیش زد این ترانه داره هذیون می گه
:در صدِ الکل من پایینه کشفِ صد در صدیِ “رازی”کو
قهوه خونه ها عذابم می دن “میرزا صالح شیرازی” کو
بوی الکل تو سرم می پیچه می خورم ،با دو تا چشم ِسرخ ِ خیس
به سلامتی هر چی دختره به سلامتیِ چیزایی که نیس
دلم از تو بیشتر از تموم دنیا پُر پسر
حالم از هر چی فرحزادِ به هم می خوره پسر
...
زندگی نامه ی خصوصی تو
تو که خونه ت رو دست مهتابه پشت پلکت فرشته می خوابه
جنگ اعصابه زندگی بی تو زندگی بی تو جنگ اعصابه
مرگ بر جاده های یک طرفه جاده های بلا گرفته ی شوم
“دوستت دارم “های بی مورد “دوستم داری” های بی مفهوم*
شرم انگشت و دکمه های سمج خاطرات مزخرف اروتیک
نامه های مچاله ی بد قول کارت های مزخرف تبریک
من و از بوی تند الکل و دود من و از بسته های خالی قرص
من و از کا فه های در به دری من و از قهوه های تلخ بپرس
مجرمم تو شبی که زن نشدی مرد باش و من و محاکمه کن
ته نشین ترانه های من و با صدای بلند زمزمه کن
از شب حجله ی بدون عروس تا گناه شب عروسی تو
من به اسم ترانه مشکوکم ” زندگی نا مه ی خصوصی تو”